Deze column is geschreven voor het magazine Tech4Teens, dat is gericht op leergierige tieners tussen de 10 en 14 jaar, die geïnteresseerd zijn in technologie.
Door Laurens van der Velde
Hoe zou jij het vinden als je docent geen stinkende boterhammen met pindakaas eet, maar leeft op energiezuinige batterijen? Dat heeft natuurlijk zijn plus- en minpunten, net als elke batterij. Misschien zou je de oplader verstoppen, want dan ben je lekker vroeg uit. Ik zou het wel weten.
Het hoeft niet lang meer te duren, of alle meesters en juffen worden vervangen door robots. De bijna-mensrobot Sophia laat zien hoe het kan. Ze maakt oogcontact, stelt zelf vragen en geeft slimme antwoorden. Natuurlijk gaat er nog wel eens wat mis, maar na wat updates is ze alweer wat menselijker.
Toch zal het voor een robot moeilijk te blijven om te zien hoe het gaat met zijn leerlingen. Ieder kind verdient een persoonlijke behandeling op maat. Hoe zou jij het vinden als je meester er geen rekening mee hield dat je cavia in het weekend is overleden? En dat je je arm niet kan gebruiken, omdat je van schrik uit het klimrek viel toen je het hoorde?
Het geven van adviezen op basis van cijfers zou je robotdocent nog wel lukken. Maar een ‘echte’ juf of meester kan rekening houden met heel wat andere factoren. Dat zou de elektrische robot toch allemaal moeten registreren.
Voor veel scholen zou zo’n docent op batterijen een uitkomst zijn. Er is namelijk een groot tekort aan leerkrachten. De robots lijken alleen nog niet genoeg op deze leerkrachten. Eerst zullen deze tegenpolen wat dichter bij elkaar moeten komen. Voorlopig dus nog even stinkende boterhammen voor de klas.
